Ayrılık Ağır Bir Yüktür Şiiri - Ramazan ...

kanat açıyorum ayrılıklara
ne hazîn...
gelmek meğer
ayrılığın habercisiymiş
meğer acılar yüklenmişim
kaçmadan korkmadan hayattan
gidiyorum
hayâllere vedâ etmeden

sessiz adımlarla gecenin halvetine
atıyorum kendimi
elimde bir valiz
üzerimde
vebâllerin tayyedilmeyen kanı

bir yığın günâh
sitemlerle karalanmış
pejmurde bir defter
ve ihanete uğramış bir emanetle gidiyorum

kurumaya bırakılmış
solgun üç beş karanfil
duvarlara kazılmış
isyan şiirlerimi bırakıyorum
hatıralara vedâ etmeden gidiyorum

yalnızlığa merak salmışım
mahzenlerin rayihasına
hasret kalmışım
bakınca bir geriye
her tarafta yakılmış sevdaların külü
bilmeden ne ateşlerde yanmışım

uzaklara kanat açıyorum
yabancı diyarlara
yeşil ve beyazdan gayri rengi
eşyasının aşk ve sevgi
her şeyin kendi dengi olduğu
garları istasyonları
yüreklere kasvet düşüren
ayrılık trenleri
anaların gözyaşında
paslanmış telgraf telleri
sahilleri çalkalayan cezîrleri
ve kara bir bahtın müptelası insanları
olmayan diyârlara

hey geceler ne olur batmayın
aman! gölgeler davranmayın
içimin yitik sılası ağlamasın
kimseler beni duymasın
beni ayırdığına yollar uyanmasın