Uydu eller sözüne gülüp de geçti,
Bensizliği değil başkasını seçti,
“Her şeyimsin.” derken benim için geçti…
Doymadan gitti ciğerimin yarısı.
Ayrılık acısı, ölümün yarısı.
Doymadan gitti ciğerimin yarısı.
Ben ne yaptım da bana kaldı acısı?
Doymadan gitti ciğerimin yarısı.
Ben değilmişim gençliğimmiş yok olan,
Meğer vefasızmış yıllarımı çalan.
“Etrafına sahte gülücükler saçan”…
Doymadan gitti ciğerimin yarısı.
Ayrılık acısı, ölümün yarısı.
Doymadan gitti ciğerimin yarısı.
Ben ne yaptım da bana kaldı acısı?
Doymadan gitti ciğerimin yarısı.
Doymadan gitti şu ömrümün yarısı.
Kayıt Tarihi : 8.5.2020 01:11:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bir insan öldüğünde onun arkasından acı duymanın sebebi ondan ayrılmandır. Hani kültürümüzde yer eden bir laf vardır ya; “Ölüm Allah’ın emri, ayrılık olmasaydı.” Çünkü ayrıldığında bilirsin ki o yaşıyor, nefes alıyor, görüyor, duyuyor, konuşuyor, hissediyor… İşte tam da ölüm ile ayrılık arasında kalmış bir duygunun yansımasıdır bu şiir. Şiir dediğime bakmayın, aslında bestelenmiş bir şarkıdır. Başa dönecek olursak öldüğünde dersin ki öldü artık; ama ayrılık öyle değil. Çünkü ayrıldığında bilirsin ki o yaşıyor, nefes alıyor, görüyor, duyuyor, konuşuyor, hissediyor… Kimilerine göre ölümden daha zor bir duygudur, katlanması daha güç bir acıdır. 2007 tarihinde yazılmış olsa da paylaşmak şimdi nasip oldu.
![Mehmet Çağlar Konca](https://www.antoloji.com/i/siir/2020/05/08/ayrilik-acisi-95.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!