Aşkınla yanan kalbimi,
Nasılda bir anda yakıp yıktın.
Ömür boyu seveceğim derken,
Ne çabuk da benden bıktın.
Sahteymiş meğer tatlı gülüşler,
Dudaklarımı kavuran o öpüşler,
Gözlerime bakıp kendinden geçişler,
Neden güzelim hayallerimi yıktın.
İnsanlara verme der atalar,
Hak ettiğinden fazla değeri,
Yoksa taşıyamaz ağırlığını,
Verilen değer, sevgi ve aşkın.
moncer
2000
Kayıt Tarihi : 22.3.2018 23:27:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!