Yaşarsın ilişkini,tüm varlığınla koşarsın,kucaklarsın onu.Çok güzel geçer zaman.çünkü henüz ilişkinin başı ve süt dişleri gösterilir çoğu kez,asıl azı dişleri sabırla bekler sırasını ve bilirki; asıl intikam,asıl yüzün görünümü gelecek ve işte o zaman ilişki kan kaybetmeye başlayacak.
Herşey ilk günkü gibi değildir,önce inceden incitmeler başlar,zamanla vurdum duymazlığın yada çantada keklik mantığının verdiği rahatlıkla kırıcı olmalar baş gösterir.Kabullenemezsin.Çünkü; kendince haketmediğini bilir ve hazmedemezsin.Ama bilirsinki; ne olursa olsun seviyorsun ve mücadele hırsın sarar.Mücadele sadece iç savaştır aslında ve hırsın gittikçe tutkuya dönüşür farkında olmadan.
Derken riyakarlık baş gösterir tüm bunlar yetmezmiş gibi ve onun verdiği rahatsızlık için için yer seni.Tek isteğin olur o anda ya bitecek yada eskisi gibi olacak.Ama bildiğin halde kabullenemezsinki; hiç birşey ilk tadında olmuyor işte olmuyor.Saygı iyiden iyiye yerini terbiye sınırlarını aşmalara bırakır ve içindeki acı iyice katlanılmaz oluyor.Artık yeni bir isteğin gelişir; onsuz olamayacağındır.Çünkü alışmışsındır aslında ve alışkanlık çok daha zordur sevgiden.Benimsedin çünkü onu ve herşeyde önce o gelirken bir anda silmek zor gelir…
Düşünsenize; tüm benliğinize işlemişken,bir anda elden daha uzak oluyor size.Ele hiç değilse selam verilir ama ona onu bile yapamıyorsunuz.Daha doğrusu gururunuz el vermiyor ve asıl ayrılık acısı o zaman başlıyor.İnanın arkadaşlar ayrılığın verdiği acı bile bazen güzel geliyor insana çünkü sevdiğinin değdiğini düşünüyor.Belki bundada yanılıyor insan ama bunu yakıştıramıyor sevdiğine işte.Ama ne olursa olsun,acının izleri kalıyor ve aslada kapanmıyor.Yalnızlığın çaresizliğin içinde kıvransada insan,onunla geçen günlerini anımsayıp yarasını dağlıyor iyiden iyiye.
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
terkedip giden sevmiyor demektir sevmeyenin ardından yanmak nafile
Düşünsenize; tüm benliğinize işlemişken,bir anda elden daha uzak oluyor size.Ele hiç değilse selam verilir ama ona onu bile yapamıyorsunuz.Daha doğrusu gururunuz el vermiyor ve asıl ayrılık acısı o zaman başlıyor.İnanın arkadaşlar ayrılığın verdiği acı bile bazen güzel geliyor insana çünkü sevdiğinin değdiğini düşünüyor.Belki bundada yanılıyor insan ama bunu yakıştıramıyor sevdiğine işte.Ama ne olursa olsun,acının izleri kalıyor ve aslada kapanmıyor.Yalnızlığın çaresizliğin içinde kıvransada insan,onunla geçen günlerini anımsayıp yarasını dağlıyor iyiden iyiye.
ayrılık çok acı çooooook........
Ayrılık acısı ölüm kadar etkili,bunu ancak yaşayanlar bilir.Yüreğinize sağlık,güzel bir eser.Saygı ile.
Bu şiir ile ilgili 3 tane yorum bulunmakta