Bir zamanlar gözlerimin içine bakıp devamlı sevdiğini söylerdin
Öyle güzeldi ki bakışların…
Sana baktığımda içimde fırtınalar kopar kalbim yerinden çıkar gibi olurdu
Ta ki sen o mesajı çekene dek…
Yüreğim de derin bir acı hissediyorum tarifi belirsiz
Her an sen arayacakmışsın gibi telefonu sıkıca tutuyorum
Ama her yer sessiz kalbimin acı çığlıklarından başka bir şey duymuyorum
Derken birden telefon çalıveriyor koşuyorum beklediğim kişi aradı diye
Arayanı gördükten sonra yine içim acıyor ve derin bir of çekiyorum
Daha sevmeyi tam öğrenememişken ayrılık acısını tattım
Kalbime mühür vurmuştum girmeyecekti bir daha
Beni böyle derinden yaralamasına izin vermeyecektim
Ama gene duygularıma yenildim
Ve gene esir oldum aşk tuzağına…
Şimdi başıboş geziyorum sokaklarda caddelerde
Yanımdan bir nesne geçtiğini biliyorum
Ama insanların olup olmadığı bilincinde değil
Geceleri soğuk duvarlarla baş başa kalıyorum
Ve dalıyorum dalıyorum dalıyorum
Kayıt Tarihi : 13.5.2009 23:03:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Eşref Demirkıran](https://www.antoloji.com/i/siir/2009/05/13/ayrilik-acisi-44.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!