Her canlı üzülür terk edilince,
Zorunlu ayrılık acı veriyor.
Ayrılığın yükü fark edilince,
Hak bize dayanma gücü veriyor.
Buna dayanmayan yüreğim yasta
Duruma üzülen şu gönlüm hasta.
Bir umut, bir haber getirse posta,
Sanki bana kral tacı veriyor.
Yanımda olsupta yük olsan bana,
Sırtımda taşırım bütün cihana.
Bu iş böyle gelmiş Adem den yana,
Kimine oğlan kız, bacı veriyor.
Terk'e neden olan ani kızmalar,
Veyahut şımarıp çokca azmalar,
Birde öz güvenli cahil kazmalar!
Yaşamın tümüne öcü veriyor.
Gönlü kışkırtanlar heyheylemesin,
Kimse sevdiğini terk eylemesin,
Veya terk' e neden söz söylemesin,
Durmuş oğlu sözler acı veriyor.
Kayıt Tarihi : 21.12.2024 14:24:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
ŞİİRLE YAŞAMIN DRAMATİK DÜZLEMLERİYDİ DİZELERİNİZ
kUTUYORUM .
Değerli yorumunuz ve ilginiz için çok teşekkürler.
TÜM YORUMLAR (2)