AYRILIK
Şu ayrılık ölümden, bin kez zormuş sözüne,
Serde ayrılık yokken, eremedim tözüne.
Cahilken inemezdim, bu sözün tam özüne,
Serde ayrılık yokken, yelip yelip gitmiştim.
Umarım da değildi, dünyanın yeşil,alı,
Kölesi olmamıştım, istemiyordum malı.
Ayağıma serseler, bin nakış Acem halı,
Serde ayrılık yokken, gelip-gelip geçmiştim.
Ne zaman ki canandan, ayrıldım-ayrı düştüm,
Ahlar-vahlar çekerek, yaşama anda küstüm.
Ölümden çok zor imiş, kusur özümde piştim,
Serde ayrılık yokken, ölüp-ölüp seçmiştim.
Rızazade, cahillik başıma bela imiş,
Karaca'nın ömrünü, vefasız Elif yemiş.
Ondandır ki ayrılık, ölümden beter demiş,
Serde ayrılık yokken, gülüp-gülüp düşmüşüm.
Ayrılığın zehrini, avuç-avuç içmişim.
16 MAYIS 2009
FAHRİ BULUT RIZAOĞLU
Kayıt Tarihi : 16.5.2009 13:27:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Ne zaman ki canandan, ayrıldım-ayrı düştüm, Ahlar-vahlar çekerek, yaşama anda küstüm. Ölümden çok zor imiş, kusur özümde piştim, Serde ayrılık yokken, ölüp-ölüp seçmiştim.
TÜM YORUMLAR (3)