Ayrılık Şiiri - Mehmet Yücel

Geceler mi yaşar insan mı yaşar; yaşayan bir şey var o da ayrılık.
Şaşkınlar mı şaşar, dolan mı taşar; çok şayan şey var o da ayrılık.

İnsan mı vefasız vefa mı çöktü,erimez, çürümez, bir tek ayrılık.
Yangın bir alevse, alev gözüktü, alevden beterdir kötek ayrılık.

Hayat mı hırsızdır, insan mı hırsız, insanı kendinden çalan ayrılık.
Arsız mı umutlu, umut mu arsız, arsıza, nursuza yalan ayrılık.

Sevgi mi fedakar, feda mı sevmek, sevgilere nokta koyan ayrılık.
Yoksa bir laf mıdır yaşamak, ölmek; masumun gözünü oyan ayrılık.

Sen mi yaşıyorsun, yaşamak mı sen; yaşamı kökünden yakan ayrılık.
Umurunda olmaz sürünsen, ölsen; kurtuluş diyerek, yıkan ayrılık.

Anlamak mı anlam, mana mı yanlış; manalar manası olan ayrılık.
Bahar gelir geçer, baki kalır kış; zehiri çok güçlü yılan ayrılık.

Akıl mı hükümlü, hüküm mü mantık; özü öz elinden kapan ayrılık.
İşimiz şanslara kaldıysa yandık; insanı çaresiz yapan ayrılık.

Yücel mi kuralsız kural mı kral; kralllara kural koyan ayrılık.
Aslan pençesine düşmüş bir meral; sürüden kopanı duyan ayrılık.