Ayrılık Şiiri - Cevdet Öztürk

döndükçe tekerlekler
sislere batan şehir
yadettikçe kalbimde atan şehir
artık çoook, çok uzaklardasın şehir

ben mi seni terkettim
sen mi beni Alaca

bir şair çıkarken göğünden
soran var mı ola
göğünün eksilen mavisinden

ben mi seni terkettim
sen mi beni Alaca

kışın karlı puslu sokakların
yazın şendi
hangi duyguyu taşır
aşina kaldırımların şimdi
aaal rüzgar al selamımı
dağlar aşır
ulaştır Alaca´ya

ben mi seni terkettim
sen mi beni Alaca

evim derin bir sukuta bürünmüş
biliyorum
odamın duvarları şaşkın,ağlamaklı
biliyorum
bahçemde ağaçlarım
sorar her kuştan beni
biliyorum
yürüdükçe düşüp gelseniz peşimsıra

ben mi seni terkettim
sen mi beni Alaca

ve arkadaşlarım..
benim arkadaşım azdır
ama hepsi de dosttur
samimi,dürüst,vakur..
herbiri bir orduya denktir
ağaç altında gölgede
bir çay içiminde adım anılır
hıçkırık tutar

ben mi seni terkettim
sen mi beni Alaca