Ayrılık Şiiri - Osman Eraslan

tam göğsümün ortasında bir yer acıyor
her yer dar geliyor sığdıramıyor beni içine
sokaklara fırlıyorum sokaklarda dar geliyor
tıpkı vücudumun yüreğime dar geldiği gibi
ne denizin mavisi açıyor içimi
ne pırıl pırıl gökyüzü

kendimi taşıyamayacak kadar çok büyüdüm
kaybolacak kadar da küçüldüm
birileri bişeyler anlatıyor
önemli olan sağlıkmış
hayat güzelmiş
unuturmuşum
unut derken bile hatırlatıyorlar
hiç birini duymuyorum

yanlız kalmak istiyorum
hemde kalabalıkların arasında kaybolmak
ikisi de yetmiyor

geçmişi düşünüyorum dakika dakika
geçtiğimiz yollardan geçmek
gittiğimiz yere gitmek istiyorum
bu bana hiç gelmeyecek biliyorum
ama bile bile istiyorum

birisi içimdeki acıyı söküp atacakmıs;
kaçıyorum ondan.
aslında kurtulmak istiyorum
ama o acıyı yaşamak için direniyorum
çünkü içinde sen varsın

herkesi sana benzetip
kimseyi yerine koyamıyorum
anneme sarılıyorum
sana sarıldıgım gibi olmuyor

hiç bişey oyalamıyor beni
ilaçlara sığınıyorum
bikaç saat kafamı bulandıran
ama asla unutturamayan
sadece bi süre
buzlu bi camın arakdasından seyrettiren

bütün ayrılık şarkıları bizim için yazılmıs sanki
boğazım düğümleniyor söyleyemiyorum

uyumak zor uyanmak kolay
sabahı iple çekiyorum
bazen güneş hiç doğmasın istiyorum
rüyalar görüyorum
gerçek olmasını istediğim
ve her sıçrayarak uyanışımda
adını söylediğimi fark ediyorum

telefonun çalmasını bekliyorum
aramayacağını bile bile
her çalışında yüreğim ağzıma geliyor
kızıyorum arayanlara sen değilsin diye
ağlamaklı çıkıyor sesim
yüreğim buruk, canım yanıyor

hiç bişey yapmak gelmiyor içimden hayata dair,
sen yoksun çünkü hayatımda.

terk etsem buraları
hiç bir anımız olmayan biyere yerleşsem
ama bir umut;
bigün bi yerde karşılaşma umudu
gitmekten alıkoyuyor beni

gel gitler içinde yaşıyorum
buna yaşamak denirse