Ayrılık Şiiri - Turgut Uzdu

AYRILIK

Çok bekledim hükümlerin önünde
Yarınları düne taşımak istedim tutup uçlarından
Kurtulmalıydık ikimizde
İdam sehpalarına taşıyamadığımız
Bütün ayrılık sebebi suçlardan.
Çok bekledim düğümlerin önünde
Yumaklara dönen, karışan yollardı
Her şafak güneşi değildi beklediğim
Gözlerim ufuklarda gezinir
Sönmemiş bir küçük yıldız ışığı kollardı…
Sen geldin, birlikte bekledik ebe misali başında
Süsledik, bezedik pudraladık
Aşkımızı al yanaklarıyla birlikte
Gülümseyerek, gülümseterek
Her şafak kundakladık.
Mehtabı her gördüğünde serpildi, güzelleşti
Kalp seslerine yerleşti sessiz sedasız
Yeminler etmişti hatırlar mısın?
Ne olursa olsun
Gitmeyecekti vedasız…
Şarkılar hüzne boğuldu
Sazların telleri kırıldı hıncından
Mızrap düştü
Yazılmadan yırtıldı bütün vuslat türküleri
Sanki ölümü tattı aşkımız ihanet kılıncından…
Sessizliğe büründü gece yarıları
Kahkahalar sustu
Hiç istememiştik lakin
Kirpiklere dokunan her ıslaklık
Her açılışta ayrılık kustu
Her kapanışta ayrılık kustu
Ayrılık kustu…