Ayrılık Şiiri - Akşemsettin Ağaç

İnce uzun süzülen raylar;
Sıladan yol gözler analar toylar;
Ayrılık od gibi yüreğim dağlar;
Biterken uzuyor saatten aylar...

Akılda devrolan sual, yürekte dert,
Demirden soğuk soğuktan sert,
Sen ucundan ne kadar kertersen kert
Mazinden mesulsün liyme liyme fert fert...

Palandöken artık bir başka ışır;
İstanbul! Ne dense sana yakışır
Gurbet-sıla, tüm mefhumlar karışır
Şu gıcırdayan raylar üstünde...

Bu yolculuk nereden nereye?
Her herkes misafir şu gurbet ele;
Gidince bir garip; bir elden bir diğerine
Ayrılık ne imiş anladım abi...