AyRıLıK Şiiri - Gül Özlem

Sen benim hayal gücümdün aslında
Sonu görünmeyen derin ufkumda
Oysa şimdi ne hayaller kaldı nede düşler
Yok ettiğin umudumda

Ne sevgi gücü kaldı ne aşk kudreti
Nede bir haz kaldı duygularımda
Senden geriye bir tek anı kaldı
Oda ardındaki iki damla gözyaşımda

Sorguluyor mantığım acımasızca şimdi seni
Bakmadan yüreğimin savunmasına
Ayrılık rüzgarları savururken yine beni
Son bir tutunuştu yalnızlığın kıyısında

Sevgi kaynağım kurudu bak
Mutluluk damlamıyor artık pınarlarından
Seninle gitti güzel olan ne varsa
Yalnız derin bir yara kaldı bu ayrılıktan

İçimde bir çığsın parça parça kopan
Bir çığsın durup durup yüreğimi acıtan
Hep kanayan bir yara olacaksın
Silmek istesemde varlığını varlığımdan

Oysa sözler şimdi diken diken
Sevgiler nefrete bırakmış yerini
Ayrılık denen ateşten gömleği
Bilmeden giymişim yakıyor bedenimi
Susuşun,gizlerde saklanışın
Ayrılığı bana anlatır gibi