Ayrılık Şiiri - Mehmet Nurettin Üstün

Bitsin istiyorum bu karanlık gece
Bitsin bu dağları perdeleyen sis
Kartallar yeniden özgürce uçsun
İshakpaşa sarayı vâkur ve suskun
Gurbet olur mu öz vatanı insana
Sen aldırma ey! kalbim bu kar yığınlarına
Bu ellerim kaç kere çatlamıştır soğuktan
Kaç kere buz tutmuştur ayaklarım
Fırtınadan,soğuktan,yağmurdan

Bir tek hasretine alışamadım
Ne sayıklamalarım bitti
Ne kâbuslardan kurtulabildim
Oysa sevda çok uzakta değildi
En fazla yirmisindeydim
İlk cemre bile düşmeden umutlarıma
Ayrılık zehirli bir ok gibi saplandı
Savruldum o dağdan bu dağa

Kılıç yarası gibi ince bir sızı
Alnımda ter taneleri
Başucumda bir peri kızı
Sarmaya çalışıyor senin açtığın yarayı
Serin göllerinde yüzüyorum huzurun
Unuttum o küçük kasabamızı
Yaklaşırken gri bulutların kuşatması
Ayrılık yeniden girdi hayallerime
Ayrılık yeniden girdi sevinçlerime.