Ayrılık Şiiri - Musa Takçı

Hüzün topluyorum
Geçmiş yıllar denizine
Bir dalıp bir çıkarak
Ayaklarım kendiliğinden öpüyor yolları
Zihnim gördüklerimden çok uzak

Yine bir ayrılık yaşıyorum
Depreşen hüzünlerin kıskacında
Çekilmiyor yollar
Sıradan sesleri de yanına alınca
Daralan içime inat
Bir kuş dönüyor tepemde
Salınan kanatlarından yüreğim serinliyor

Sıyrılmak istiyorum
Bedenimi ağırlaştıran hüzünlerden
Ama ne gezer
Hortluyor fırsat kollayan çocukluğum
Paslanmış anılar
Bir bayram şenliğiyle dökülüyor yollara

Her ayrılık eşiği
Bir hüzün sergisidir aslında
Bu sergide yaşanır
Hüznün sessizliği
Ve sessizliğin hüznü
Ve ince bir sızıdır her zaman
Annemin gözyaşları