Ayrılık Şiiri - Yalçın Öner

AYRILIK

Ölüm de zehir gibi acı bir sondur.
Dipsiz, soğuk ve rutubet kokulu
Karanlık çirkin yüzlü bir kuyu.

Zor olan yine de bence ölüm değil;
Kurşun değdiğinde belki bir,
İpte sallanıldığında belki üç dakika.
Azrail kapıyı ansızın çaldığında ise,
Yüzüne sertçe kapıyı çarpsak da,
Yine de yalnız birkaç saniye sürer.

Bu kadar korkunç ve zor olsaydı eğer,
Kim ipe isteyerek boynunu uzatır,
Kim atlardı soğuk ve karanlık sulara,
Bir daha güzel boğazı
Görmemek üzere İstanbul’da.
Kim dayardı silahı şakağına,
Kim çekerdi soğuk tetiği
Kendi kafasına?

Acı olan ve içimizi parçalayan,
İşte bunun için bence ölüm değil;
Bana her gün aynı acıyı veren,
Beynime çakılan paslı çivinin,
Yırtarak içeri girişi gibi:
Kuşlarla bir daha kanat kanata uçamadan,
Bana bazen gölge, bazen çölde su olan,
Mavi - Beyaz bulutlarla
Son kez de vedalaşmadan,
Issız ve ılık bir koyunda güzel Ege’nin,
Mavi dibiyle de sarmaş dolaş olmadan.
Mezarımda bana yoldaş olacak,
Can dost çiçeklerimle bir daha,
Ağlayarak da olsa öpüşüp-koklaşamadan,
Ve en acısı da bu inanın:
Asırlar boyu
Güzel bir pazar sofrası daha,
Ailecek keyifle kuramadan,
Beni yapayalnız bırakacak olan,
Bu kahpe dölü kara ölüm...

Acımasız bir kara- mitralyöz gibi,
Bugün de önüne geleni kurşunluyor,
Gülerek ve hiç durmadan ölüm!

Biliyorum kaçış yok, beni de,
Gözümün yeşilinden vuracak
Birgün o zalim..
Ne Kanuni, ne Fatih, ne Gazipaşa,
Ne başka bir dünya kulu, ne ben, ne de siz,
Elinden kaçamadı, kaçamayacak bu caninin!

Bugünden ağlıyorum işte elimde değil,
Düşünüyorum Temmuzun bir son haftası,
İkibin yedi yüz elli yılında ılık bir pazar,
Rakı kadehini Assos’ta yuvarlarken Hans,
Torunlarımdan biri Florida’da denize dalacak,
Ve Vladimir Merih’in Sibirya’sında,
Yemyeşil tarlayı öküzüyle sürüyor olacak...

Oysa kimse o güzel günü,
Artık eylülün hiçbir otuzunda,
Kimse benimle paylaşmayacak;
Kutlanmıyor artık benim doğum günüm;
Ben,
Yıllar önce ölmüş ve unutulan biriyim.

Biliyorum evlatlarım,
Bu şiir size çok dokunacak!
Gözleriniz ılık yaşlarla dolarken,
O gün yokluğum size çok koyacak...

Bana ise en çok koyan,
Asırlar sürecek olan, size ayrılığım olacak...

Yalçın Öner 23.02.2004, Ankara

----------