Ayrılık Şiiri - Hatice Rezan Gülseren

Ayrılığın acı koynunda
Hüzün incileri dökülürken yanaklarıma
Sararan yaprakların ardından gittin
Arkana bakmadın
Elimi uzatsam artık dokunamam sana
Terk ettin acı çektim yandım
Kalbim aşkın yükünü taşıyor
Bir hamal gibi eziliyorum altında
Paylaşmak istemiyorsun kaçıyorsun
Bencillik yapıyorsun
Sevgiler paylaşıldığında çoğalır
Acılar dertler paylaşıldığında azalırlar
Bunu annemden öğrendim
Sen bunları öğrenememişsin
Yosun renkli buğulu gözler
Şimdi neredeler
Şiirler şarkılar yazdım sevda üstüne
Hasretli acılı içinde ayrılık olan rüyalarımda
Bademler çiçek açtığında gördüm seni
Sisler arasında kayboluyordun
Ömür inerken merdivenden bir bir
Yol kısalıyor
Gün ışıdığında yalnızlığım yeniden başlıyor
Hüzünlü bir aşk masalı benimkisi
Aşkı doya doya yaşayamadım senle
Sevmekten utanç duymadım
Terke dilmekten de
Sensiz gezdiğim o yerlerde
Şimdi hüzün dolu anılar var
Ağaçlarda kaldı adımız
Anılarda aşkımız
Senin yokluğuna alışmak öyle zor ki
Tek başına aşk yaşanmıyor
Gönül senden başkasına da kanmıyor
Severken ayrılmak çok zor
Vefasız koydum senin adını
Beni sensiz bıraktın aşksız bıraktın
Ateşlere atıp yaktın
Bunu böyle bilmelisin
Bana dönünceye dek
Bekleneceksin

7.5.2004