Bu şiiri aşklarını kaybetmiş, ve o aşklarını başkasına hayatını adayamayacak kadar çok seven büyük sevgilere ithaf ediyorum....
Ne güzel yanakların var kardan yumuşacık
Gözlerin çok konuşuyor bana bakarken
Anlatmak istediğin ne kadar derinden
Sana bakıp resmini yapmak tıpkı bir ressam gibi
Ama ben şairim şiir yazarım tıpkı bir resim gibi
İşte bir ressam yine senin resmini yapmış beni dinlerken
Ben anlattım o çizdi aynısı olmadın, sadece sen
Görememiş konuşurken gülen gözlerini
Duyguluyken biriken buğulu gözleri
Şimdi anlıyorum neyin neye yettiğini
Anlatırken kelimelerin yetmediği seni
Nasıl çizebilir sendeki o ışıl ışıl gözleri
Hep derler her yerde kullanılır hayal meyal
Unutanlar için geçerli olan kelimeler
Hatırlıyorum seni kalbimin attığı noktada
İşte bir heyecan daha birikti seni yaşarken görmek
Kahvaltı sofrasında küçük küçük lokmalar ve düşünerek kahvaltılar
Nereye daldın ne düşünüyorsun bırak aksın zamanlar
Kollarımda son bir hatıra olsun baş koymalar
Yalnızlık, eskimiş fotoğraflar hatıralar tazeyken
İyki de öldün yoksa benim ihtiyarlığımı görecektin
Taze olmayan kırış kırış dokunuşlar
Boşuna uğraşma ressam sen onu çizemezsin.
Kayıt Tarihi : 22.5.2007 01:11:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!