Ayrılık Şiiri - İmdat Çakmak

Sisle dolu karanlıgın içinde hep kaybolan olduk,Çaresizligin karamsarlığında savaşdık umutla..Tutkularımızı zamana gömdük mezarlaştırdık.Doğacak güneşin aydınlığında hayatı kavrayamadık yaşayamadık.. sevgi sözcüklerinden ırak düşlerimizin prangasında tutsak kaldık..kor olduk köz olduk küllendik.. savruldu dumanımız karıştı sise buğu olduk kaybolduk.Yalnızlığın kucağında yine yalnızlığı seçdik.. dosta yüzçevirerek.Özlemler alışkanlığımız aşk ise çözümsüz formulsüz bir denklemimiz oldu.Şahidimizde yıllar oldu faturası kabarık.sorgulamak aklımıza gelsede hep kactık bundan,,kimi sorgulayacakdık suçlayacakdık,,,susduk hep kanayan yüregimız susdu,,lal oldu,,
Ayrılık.. kimi sevdaların ölümsüzlüğü kimisinin sonu..ölümün kardeşi kimine dert.. kimine derman getirir ayrılık..
Ayrılık..nefis arzularına inat gurur..aklın galip kalbin isyanı diyarı terki..
Ayrılık...Yargısız infazlarda Kaderin tutsaklığı..demet demet toplanan sarı güllerin talihsizliği.Zaman ayrılık zamanıymış. Meçhul yolculuğa adım,mekansızlığa özlemmiş ayrılık çaresizce
Takipcin olur umudun gölgen olur görülmesede karagün dostu umudun..
Belirsizliginin üstüne üstüne gidersin korkusuzca..Maceracı ruhun tedirgin.. ilk kez korkarsın kendi bilinmezliğinden..
Kavram kargaşasında yorulmussun belli..acılar karargahında nöbettemisın yoksa gemilerı yakmış durumdamısın..Bitmekmi bitirmekmi başlamakmı ilk kez bocalıyorsun sol yanındaki agrılara tutsaksın aklın eremesede.Kendince masumluguna ragmen kabulleniyorsun ilk kez kaybetmeyi keşfediyorsun..Tek çaren çaresizliginin içinde yalnızlıgını kabul edişin..

Kendince masumluguna ragmen kabulleniyorsun ilk kez kaybetmeyi keşfediyorsun..Tek çaren çaresizliginin içinde yalnızlıgını kabul edişin..