Ayrılık Şiiri - Kadriye Akıncı

Yıllar yılı beklemek…
Bazen bekleyip de görememek,
Bazen görülmemek…
Zaman geçmek bilmiyor ellerinde
Günler bitmiyor.
Üstüne türküler yapmışlar, ağıtlar yakmışlar
Kalpler seni görünce ne şiirler yazmışlar,
Analar senin yüzünden senelerce gözyaşı dökmüş,
Kimi kaybetmiş gözünü ömür boyu ağlamaktan,
Yine senin yüzünden ağlamış bebekler,
Sen ip bağlatmışsın dilek ağaçlarına,
Kimi de kara yazma bağlamış “giden gelmez” diyerekten.
Postacıyı en has konuk saymışlar
Görmeleri bile yetiyormuş yaşamak için,
Bir umut gizliymiş habercilerde.

Kuşlara bakarlarmış sürekli,
Postacının vermediği müjdeyi onlar verecek diye
Son nefeste bile sayıklayan olurmuş giden sevgiliyi
Gözleri açık gitmesin diye “geldi” derlermiş
Yaralı can dayanamazmış bu muhteşem habere,
İçten bir tebessümle, tam o anda ölüverirmiş.
Onun için vuslat ölümmüş
Ölmek için sevgiliyi beklermiş
Gece, göğe bakarmış bazısı “haber var mı” diyerekten;
Dünyalar onun olurmuş kaymamışsa yıldızı.
“Elbet gelecek” dermiş,
Beklermiş…
Meğer sen ne hainmişsin!
Ne zalimmişsin…
Kara hasret tohumları ekmişsin tertemiz gönüllere,
Zehretmişsin hayatı,
Yaşarken öldürmüşsün insanları
Tüketmişsin umutları
Artık yeter! Bitsin!
Biz bitmeden bitirelim ayrılığı!

(02.04.2000-Birecik)