Ayrılık Şiiri - Mevlüt Esengül

Saat asılıyor zamanı
Yelkovan akrepten kaçıyor,
Ben senden...

Dört yirmi
Ayrılık vakti mutad
Anlayamadım heyecanlar hep bir mi?
Ayrılıkta esaret var
Esarette tad....

Yollar yoluma serilir
Eve kadar uzanırız...
Ben çignedikçe,
O ezildiğinden;
Eve kadar utanırız...

Adımlar acıları unutur geride
Zaman yorulur şimdiden
Yolların ucunda yar
Yürekler acılara dar
Ve daha neden neden...
Yarına kaç var? ...

Ve karanlıklar deste deste
Sanki ışıklar kafeste
Dünya geniş
Yollar dar
Zaman aheste.
Bana yük bu hatıralar
Sana dantelli iş...
Sabır duvarını yıkmasan bir nefeste...

Bu sırrın ucunda yine gün var
Dakikalar yorulmuş, yaşlanmış...
Şehrin dışında bir düğün var...
Dördü yirmi geçe
Son bir öğün var
Korkuyorum
Benden öte yollara başlanmış...

Söyle kıvrılmasın yolların
Saatler zamanı koparmasın
Baharlar, yazlar kışlar göreyim
Kutuplarından bakışlar göreyim
En mahrem duyguların ardina yüksekçe
Mevsim mevsim seni öreyim
Böyle ısınmışken yüreğim
Sıyrılmasın kolların...

Mevlüt ESENGÜL
12 Ocak 1991 İstanbul