Bitti;
Başladığı gibi güzel olmasa da,
Her aşkın kaçınılmaz sonu olan ayrılık,
Bize ölümden önce geldi..
Oysa ölüm bile ayırmayacaktı bizi.
Öyle söz vermemişmiydik başlarken sevdaya?
Hani;
Ben ölürsem,
Sen hergün gelip mezarıma çiçek koyacak...
Sen ölürsen,
Ben seni hep içimde yaşatacaktım…
Seni bilmem ama ben öldüm,
Mezarım da hayatım bundan sonra..
Doğum tarihim seni tanıdığım gün,
Ölüm tarihim ise bugün.
Artık ne baharın gelmesi sevindirecek yüreğimi,
Ne de sonbaharın hüznü saracak bedenimi..
Ne düşen yaprakların hıçkırıklarını duyabilecek,
Ne de açan çiçeklerin sevincini görebileceğim…
Ama olsun; ;
Bunları az da olsa görmüş olmak,
Hiç görmeden yaşamaktan daha iyi,
Kısa da olsa doyasıya sevmek de,
Uzun yaşayıp hiç sevmemekten daha anlamlı gelir bana..
Kısa süren her yaşam gibi,
Benimki de dolu-dolu geçti.
Tattım sevdayı seninle ve doydum hayata…
Çünkü sen vardın,
Çünkü sen yetiyordun bu hayatı doldurmaya…
Eğer 'yaşayan-ölü” görmek isteyen var ise etrafın da,
Ve gerçekten merak ediyorlarsa..
Gönderebilirsin bana.
Bakıp da ibret alır,seveni aldatmazlar ise
Ne mutlu bana.
Yaşarken faydam dokunmadı..
Bari öldüğüm de bir faydam olsun insanlara…
Kayıt Tarihi : 9.2.2007 20:40:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!