Rüzğarın esişine sessizce boyun eğdi söğüt ağacının yaprakları,
Issız gecenin sabaha döndüğü vakit
Üveyik Kuşlarının şafak vakti çığlıklarını dinledim,
Ellerim tarçın kokuyor bugün
Isıtmıyor artık tenimi
Gidenin ardından ağlarcasına yağıyor yağmur
Mutlu bir birliktelikten geriye
Sadece birkaç resim kaldı
Bir de yastığımda bıraktığın kokun
Yaşandı ve bitti demek çok zor
Gökler gri elbisesini giymişse eğer,
Güneş gülümseyemiyorsa yüzümüze
Ya ayrılık vardır o gün,ya da ölüm
Tortusu kalmıştır damağımda anılarımızın
Yosunsuz geceler ısınmıştı gülüşünle
Gidişinin ardından daldı gözlerim
Odam öksüz kaldı sensiz
Geride boynu bükük kaldı hercai menekşem
Bir cigara yakıp
Derin nefes çektim kendimi öldüresiye
Çaresiz döküldü gözlerimden yaşlar
Sensiz kalan ellerim varmadı silmeye.
Kayıt Tarihi : 16.11.2006 08:58:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
O bir yabancı idi.Uzaklardan gelmişti.Çok güzel zaman geçirmiştik beraber.Sevgi dolu saatler ve sevişmeler.Aşkı yaşamıştık beraber.Ama her beraberliğin bir de ayrılık kısmı vardır.O kısım gelip çattığında kara bir hüzün kaplar insanın içini.İşte o vakit yani 'ayrılık vakti' yazdığım bir şiir
TÜM YORUMLAR (1)