Ayrılık Şiiri - Suat Tekin

Dayan sevdiceğim dayan
Biter elbet bu ayrılık.
Yolun sonu bana ayan
Geçer elbet bu ayrılık.

Hasret vermiş bana zulüm
Yüz çevirme n'olur gülüm
Ezel gurbet, şimdi ölüm
Seçer elbet bu ayrılık

Dökülmemiş dertlerim çok
Yorma beni mecalim yok
Ben ağlarsam gülenim çok
Biter elbet bu ayrılık

Gün gelir ecel soyunsa
Yeşil tabuda boyansa
Bıçak kemiğe dayansa
Keser elbet bu ayrılık

Doğmuş idim ben anamdan
Hemen tuttular kolumdan
İşte dediler al odan
Zafer dedi bu ayrılık

Ahdettim seni sevmeye
Hasret koysa da gülmeye
Her gün bin defa ölmeye
Düçar eder bu ayrılık

Zalimin bahtında ölüm
Başka bir şey yoktur gülüm
Çektiriyorsa da zulüm
Naçar eder bu ayrılık

Yetti artık gönül uslan
Öldüreceksin kahrımdan
Gözlerimden yaş değil kan
Döker elbet bu ayrılık

Dillenseydi yarelerim
Bulunmaz mı çarelerim
Bir gün gelir ben de derim
Kaçar elbet bu ayrılık

Zor ayrılık her vuslata
Bir derdine bin dert kata
Bir gün gelir de Suat’a
Biçer kefen bu ayrılık