Ayrılık Şiiri - Turan Kayıkçı

Bıraktığım eski bir öykünün
Bu kentin arka sokaklarında
Kim bilir hangi türkünün içindesin
Şimdi kimin adı var
Dudaklarında

Işık fışkınıydı gözlerin
İki katlardı dolunayı
Yoksul duraklar gibiyim bazen
Ayrılıklar içime akar

Nisan yağmuru gibi sevdim
Toprağa özlem yüzüm
Karşımda donuk resmin
Kalbime mıhlanmış durur

Kar atıyor bardan bardan
Çiçeğe durmaz ağaçlar
Mevsim ayaza çeker gurbeti
Kuşlar toz bulutu gibi
Süzülüyor aramızdan usulca