bu şehir artık hüzün kokuyor
sen yoksun
sabahları güneş yalnız doğuyor
akşamları yoğun iç sıkıntısı
karanlık, üstüne üstüne çörekleniyor insanın
dayanamıyorum.
anılarımız kanayan yara
çiçekler sen kokuyorsun
her köşe başında seni görüyorum
aniden karşıma çıkacak gibisin
bu şehir yokluğunu yaşatıyor
adını ayrılık koydum.
hasretinle yaşıyorum
bu şehir aslında bana sen oldun
ama sen yoksun.
Kayıt Tarihi : 14.7.2008 21:18:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)