ayrılık çalıyor yine kulaklarımda
hissediyorum tenimde o soğuk rüzgarı
saçlarım yanaklarımda dağılıyor
gözyaşlarımla yapışıveriyor dudaklarıma
ben alıştım o rüzgarda üşümeye
yaz günü titremeye alıştı ellerim
aramaz oldum senden başka sıcak bir yürek
sana ihtiyacım var diyordun ya
hani kelimeler dans ederdi havada
söylediğin herşeyde sevgini hissederdim.
hani birgün seni bir daha başka alemde,
başka alemde göreceğim gün geldi ya
toprak olup gittin ya beni dünya denen yalanda yalnız bırakıp
toprağa bile umut verdin
yeşerdi sevginle çiçek açtı
bana toprak kadar değer vermedin mi?
hiç sevmedin mi?
Kayıt Tarihi : 16.3.2006 10:01:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
merhaba şu an bu hikayeyi okumak için açmış olan sevgili dost. ilk bu şiirimi yayınlamıştım bu sayfada şimdi de ilk onun hikayesini paylaşmak istedim.birbirini seven iki insan düşünün.hergün birbirini görmek zorunda olan ama ayrılmak zorunda kalan.ve hergün birbirlerinden kaçmak isteyipte daha çok yakınlaşan iki insan.o kadar kavga gürültü arasında yeşeren bir sevgi düşünün.hayatın o karmaşası arasında birbirine tutunarak yürümek isteyen ama bir türlü kavuşamayan.ayrılık kokan bir aşk düşünün.ayrılık kokan.biribirinin gözlerine her baktığında gözleri dolan aşık bir çift düşünün.ancak öyle anlaşılır belki şiirin tadı.
TÜM YORUMLAR (1)