Ayrılık Şiiri - Cahit Pehlivan

Karanlık sokaklar arasında,
Yapayalnız yürüyorum yine.
Meyhaneden artan bir yarım şişemle,
Sağa sola yalpalayarak gidiyorum işte.

Sokak fenerleri hep karanlık.
Gerçekten çok zormuş ayrılık.
Gece ile gündüzün farkı yok artık.
Bütün hayallerim, bütün ümitlerim yıkık.

Hayatımın her günü zehir, acı oluyor.
Aldığım nefes bile, bana işkence veriyor.
Dilimden ayrılık şarkıları, hiç düşmüyor.
Gözümdeki yaşlar, hep sevgiliye akıyor.

Bir gece olsun gidemedim. Evinin kapısına,
Ne büyük bir belaymış bu Allah aşkına,
Başımı vursamda bütün taşlara,
Yollarını ıslatsamda, gözümden akan yaşlarla,
Gönlümü kapatsam da diğer aşklarıma,
Kul olsam, beni kul yapan o Allah’ın kuluna.

Gözyaşları ile çürümüş, mendil olsam avucunda,
Leyla’sını arayan mecnunun çarığı olsamda.
Beni vursa dağlara, taşlara,
Her parçam düşse de ayrı diyarlara.
Yanmam güzelim yanmam, Allah aşkına,

Sen yaktın beni bir kere.
Artık yanacak, ne ateş, ne gönül kaldı bende.
Al beni pare pare et, vur yerlere,
Gönlümü ziyan etmeden, koyarsan kabrime,
Erişeceğim Dünya’da, erişemediğim saadetime.
Mezar taşımada, bir garip burada yatıyor diye,
Yaz gözyaşları ile yaz, yosunlu taşın üzerine...

Ankara