Ey ayrılık,Insanı huzurdan ayıran sensin,
Inanılmaz dertlere kabuslara itensin
Ey Ayrılık,sen insanı daima yalnızlığa itensin,
Kedere acıya hüzne sürükleyensin.
Ey ayrılık,sen yalnızlığı sevenleri bırakıp,
Seni sevmeyeni yanızlığa mahkum edensin.
Ey ayrılık öyle acı veriyorsunki bana
Kalbimi söküp götürüyorlar ta uzaklara
Kimbilir mutluluk belki ta uzaklarda
Bekliyor ruhumu sıratta ebedi hayatta
Perişan olsanda sürünsende bu hayatta
Sen muttlu olacaksın belki ebedi hayatta
Uzanırken ruhun cennetin sonsuzluğuna
Kavuşacaksın rabbin ebedi mutluluğuna
11.03.2013
Kayıt Tarihi : 12.1.2013 12:18:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!