Ayrılık... Şiiri - Mehmet Eymen Gökçe

Ayrılık...
Adını duyunca şimdi bir özünü kaplar.
Yerli yersiz gelen duyumlar gibi...
Gayipten gelen seslerin verdiği huzursuzluk gibi, mesela.
Sonra kendime diyorum, gerçekçi ol! Sevginin hoşluğu, sevginin büyüklüğü,yerini kan,bıçak,intihar ve ayrılıklar alır.
Doğarken öleceğimiz, hükmünü bile bile yaşamamız gibi.
Ama modern zamanlarda,aşkta ayrılıkta sahte.
Belki sahte sözcüğü, bu kadar manidar olur yerinde; çünkü yalancı seni seviyorum, aşkımlar sahte sahte...Anlıyor musun, kocaman bir kof.
Sonra bana niye mutsuz olduklarını söylüyorlar.
Aşka bel altına inmiş.
Düşünsene, bir kalbi bir ruhu bel altında aramak.
Öyle bel altı sözcükler olmuş, aşk için yazılan şiirler, şairlerin haykırışları...Uzatmak gelmiyor içimden bu şiiri, çünkü aşkı olmayan ayrılığı da olmaz.
Aslında ne ask vardı, ne de ayrılıklar... Ne aşk vardı, ne de ayrılıklar.