Ayrilik Şiiri - Selim Sar

Ulasilmaz sisli bir hayalin zirvesi
Aksetmis zemheri karanlikta golgesi
Dinlesen ne care duyulmaz ki sesi
Istemeden onune cikar ayrilik

Zavalli kalbime bir mizrak gibi batar
Gonlumun pencerelerini bir bir kapar
Bahcivanlara sanki nisbet yapar
Kurutur ufkumdaki cicekleri ayrilik

Beni sevdalara salip derinden
Gumus tahta oturur gibi sevkinden
Gri bulutlari kusturur, o keyfinden
Kisaltir omrumden bir gunu ayrilik

Kemirir beynimi zehir zemberek
Gezerim ulke ulke, sen sen diyerek
Capim ne, boyum ne bilmeyerek
Daracik bir kabre sokar beni ayrilik

Ay isigi huznu, gun isigi seni anlatir
Gokten dusen her damla beni aglatir
Bu, yasayan halimden sana son satir
Elimden, kalbimden cani ceker ayrilik.

Selim SAR
Braunschweig-21.08.2005