Ayrılık.. Şiiri - İsmet Barlıoğlu

Ayrılığın yine çöktü gönlüme,
Yine çınladı kulaklarım,
Sızladı burnum,
Yaşlar içinde kaldı uslanmaz gözlerim,
İki elim kanda, karasevdan yakamda,
Sanki devlerle güreşmiş, sanki yerlere serilmişim,
Ben seni artık sevmediğimi sanırdım,
Severmişim.

Uzaklıkları ipe çevirdim, çekiyorum,
Sabrım karasulara düşmüş, aşkın elimde tesbih,
İri iri tanelisinden bir kıtlık tesbihi,
Dervişler gibi çekip çekip duruyorum
Bu kıtlık, bu ayrılık bitip gitsin diye,
Bilmem ki, senin için bu kadar didinip çırpınmam
Niye?

Seni çağırıyorum odamın alacakaranlığında,
Köşe-bucak bırakmayıp seni arıyorum.
Seni bana gönderecek kadere
Diz çökmüşüm rahle önünde,
Yalvarıyorum.

Ayrılık zehir-zakkum,
Her bir düşüncemde bir ayrı pas lezzeti,
Ruhum sabahsız gecelerin karanlığında
Ve bir gecekuşu gibi senin ardında,
Gah şurada, gah burada,
Yani bu kadar da beteri olmazmış ayrılığın,
Olur da.

(KAFES isimli Serbest Şiirler 'inden > 41-42/100)