Ayrılık Şiiri - Bünyamin Aslan

AYRILIK

Rüzgar aşkı sayıklardı saçlarında
Hüznüne beste yağmurlarındı
Ağlardın kırgın bir sevgi içerinde
Hür uykuları uyumadın
Uyku nedir bilmedi gözlerin

Ben kusursuz bir rüyadayım
Ömrümün ilkbaharı
Ayrılıklardan arta kalan
Hazanlarını saymazsak kaderin
Bir sahra ateşinin ellerinden tutup
Kuytu kabirlere atmışım kendimi
Ölülerle
Ölümlerle dertleşir olmuşum
Her sevda zindan
Her sevda tek renk
Ve tek renkte çoğalan ahenk

Hayat çetin bir direniştir
Acıya kedere
Sen ve ben
Kaderiyle başa baş
Yürüyen iki yoldaş
Yürürken daha ilk adımında
Ayrılığın elleri ensemizde