Durduk akasya ağaçlarının sıralandığı cadde üzerinde…
Gelip geçenlerin bizi görmediği bir zaman diliminde….
Sessizce vedalaştık.
Ben, bir anda kırlangıçların mayıs şarkısına eşlik ederken o, yaprak yaprak dökülüyordu caddeye.
Ağlamadık, sarılmadık, ellerimiz arkamızda aynı şehrin ayrı hanelerine yol aldık.
Benim gözlerimde kırlangıçların dansı, onun akasya dallarında intiharları vardı.
ne olur kim olduğunu bilsem pia'nın
ellerini bir tutsam ölsem
böyle uzak uzak seslenmese
ben bir şehre geldiğim vakit
o başka bir şehre gitmese
otelleri bomboş bulmasam
Devamını Oku
ellerini bir tutsam ölsem
böyle uzak uzak seslenmese
ben bir şehre geldiğim vakit
o başka bir şehre gitmese
otelleri bomboş bulmasam
