Ayrılık Şiiri - Selçuk Levent

Bir sonbahar akşamında ,düşersin dalından yaprak gibi
Ama düşmeyecek sin aklımdan ,hep bir şiir misali
Şarkılar belki de Es geçecek , sensizliği bir nota gibi
Ama gidişin, kafama sıkılan bir kurşun misali

Bir yay misali sapladın kalbime ,bakışını ok gibi
Zehir kusuyor sözlerin, soğuk bir ,yılan misali
Yokluğun ayazda kalmış ,üstsüz başsız, BİR, çocuk sanki
Bedeni soğuktan donmuş, ruhu bir ateş çemberi

Gülün haberi olmamış, dikeninin can yaktığın dan
Tutanın canı yanmamış ,Gül'ün sarhoşluğun dan
Bir gün ansızın solmuş gül ,dikeninden ayrıldığından
Diken can yaktı, gül soldu, ikisi de pişman
Ama kaderleri buydu

Şairler hep ayrılık şiirleri yazdı
Kimi nefrete yüklendi, kimi özleme dayandı
Ama sonuç olarak ,hep ayrılık vardı
O şairler hiç kavuşturamadı ,bekleyeni de, gideni de

Şarkılar en çok ayrılık için söylendi,
Kimse kavuşturmadı ,aşıkları ,mısralar hep ya
" GİTME" dedi , yada
" DÖN NE OLUR ", ile başladı .
Ama sonuç, hep bir masada
" SEVİYORUM ULAN " Naraları ile kadehler tokuştu,
Ne giden döndü ,nede kalan ayıldı ,
Masada olan masada kaldı, o canlar hep , ayrılık şarkıları çaldı

Şairler hep ayrılık şiirleri yazdı
Kimi nefrete yüklendi, kimi özleme dayandı
Ama sonuç olarak ,hep ayrılık vardı
O şairler hiç kavuşturamadı ,bekleyeni de, gideni de

Ne giden döndü ,nede kalan ayıldı ,
Masada olan masada kaldı, o canlar hep , ayrılık şarkıları çaldı