Ayrılık Şiiri - Cengiz Saydam

Ayrılık ah ayrılık keşke göçmen kuşlar gibi olsa,
Dönse mevsiminde yuvasına,
O mevsimin bir daha gelmemesi,
Acı verici olsa da
İçine hüzün çöksе de
Zamanın ilaç olduğu zamanı beklerken
Bin kere kahrolursun
Bin kere ölüp ölüp dirilirsin.
Ayrılırsın işte anadan, babadan, kardeşten, yardan,
Evlattan, memleketten, ayrılırsın işte,

Gurbetin o sonsuz yalnızlığında,
Boğazın düğümlenir,
Susamışlığın kurutur,
Gelecekteki hayallerini
Yapayalnız yeşillikler ortasında,
Kökleri suda kurumuş bir ağaç gibi.
Tüm vücuduna işkence yapılmış,
Bir esir gibi, ölmek istersin,
Hayatın acımasızlığında ayrılığın, yalnızlığında.
Boğulursun, nefes alamazsın,
Gecelerin karanlığında, gündüzlerin aydınlığında

İnançlarından ayrılırsın,
Dilinden ayrılırsın,
Yalağa lavabo dersin,
Inandıklarını saklar
Onlara benzemek istersin,
Özünden ayrılırsın
Bağıra bağıra ben buyum diyemezsin,
Dokunamazsın özüne,
Tıpkı geçmişinde ayrıldıklarına,
Elle dokunup sarılamadığın gibi.
Kendini ifade edemezsin,
Onlar ne der deyip,
Doğduğun büyüdüğün memlekette
Bir yabancı gibi
Başkaları olup, başkaları için yaşarsın.
Hani derler ya kod adı,
Kod adı kimliksizle yaşarsın

Bir gün ölürsün,
Kendi inandıklarınla değil
Başkalarının inançlarıyla gömülürsün.

Gurbet için geçmişini harcarsın
Nereden geldiğini unutup,
Kimliğinden ayrılırsın,
İnsan olduğunu unutup,
Hep tüketirsin ömrünü
Ayrılıkların acısı ile.
Sadece yabancı bir ülke
Sadece ölüm değildir ayrılık.

Cengiz Saydam
29.02.2024