Ayrılık Şiiri - Tunahan Haksever

Mülteci hayallerim topluyor bavulunu
Hediye olarak verdi tüm umudunu
Gidiyorsun demek
Uzaklarda düşeceksin haberin yok
Bir mermiyle yok edecekler seni
Sabrın yok
Vurulacaksın iltica edip
Ve kalbin kırık olacak istemediklerin üzerine
Ve seni esir edecekler duygusuz sisteme
Kıyafetlerin yırtık
Seni küçümseyecekler uygunsuz şekilde
Ayrıldık
Gençliğimi sığdırmaya çalıştım uykusuz geceme!
Bu yolda çok kez düştüm yazık oldu gençliğime
Kesildi penceremden yağmurların sesi
Yarın bir devlet kurulacak
İşte orası mazlumların ülkesi!
Umutların yitik ülkesinde aklımı kaybettim
Arkadan iteklemeyin beni!
Baş başa bırakın bizi
Ona anlatacağım tüm romantizmi
Gece saat üç suları
Heyecandan titredim
Şimdi bağırsam kim duyar bizi
Anlatmak istiyorum her düşüncemi
Hasta olursam
Kucaklar mısın üşüyünce beni?
Saçmalıktan bir yana sesler geliyor
Ayakta duramıyorum düşüyorum
Kaçmak istiyorum kurtarın sorgudan
Bilmediğin bir duygu var
Saniye saniye işler ayrılık korkusundan
Pes ettiğimin resmidir
Yargılamayın beni!
Kendi halimde bir insanım
Nedir bu bana karşı
Bir kin midir veya ön yargı mı?
Çenemi yormak istemiyorum
Bu ne öfke herkes dargın mıdır?
Fayda sağlamak ilk gayemdi
Ama toplum nedense çok gergindi
Bazen kaçıp gitmek istiyorum bu rüyadan
Sürekli tekrarlıyorum külfet ağır geldi
İlim öğretmekti tek amacım
Ayrılık geldi tehlikeli bir yamaca doğru
İlk başta aklım sonra zerre yok oldu
Ben o yamacın dibindeki denizde boğuldum
Hayallerimiz bir bir gidiyor
Eşyalarını topladı umutsuzca gidiyor