Ayrılık Şiiri - Kadri Kırmızıtaş

Gidin nazlı yare selam söyleyin
Yar sevdası beni uyutmuyor oğul
Dünya bir bilmece boş değil deyin
Bir günüm bir günü tutmuyor oğul

Derdimi yazarım gönül defterine
Kalem yazdıkça yaram iner derine
Eren olmamış dünyanın esrarına sırrına
Aklım almadı gücüm yetmiyor oğul

Ahuzarım var dağlardan yüce
Ömür geçip gidiyor ölüm netice
Bu nasıl ayrılıkmış ne uzun gece
Bir gün güneş bize doğmuyor oğul

Adaletmi kanunumu bitmiş dünyada
Kimi ağlar kimi garip göçer handa
Yüce dağın fırtınası eser sinemde
Kırk beş senedir bahar gelmedi oğul

İnandığım kadere boynumu eğdim
Çektiğim her cefayı hayıra saydım
Feleğin çemberinden cananı gördüm
Uyansan da akıldan çıkmıyor oğul

Dostlar öyle yazdığıma bakmayın
Dışta güldüğüme sakın kanmayın
İçimdeki yangın söndü sanmayın
Aşk suyla sönmeyen ateştir oğul

Sabır köşesine geçtim oturdum
Akılsız baş ile düşündüm durdum
Yaşarken insanı vefasız gördüm
Hiç bir derde derman olmuyor oğul

Gönül yarası hiç döner mi serine
Çiban kök tutmuş başı döner irine
Kimseyi koyamazsın eskilerin yerine
Yeniler eski dosta değmiyor oğul

Karlı dağın esen fırtınası var bende
Ağrır sevda yüklü başım bedende
Kime içim döktümse kusuru bende
Kuzusuna meleyen susmuyor oğul

Tükendi umudum kısaldı yolum
Gönül bağımda soldu son gülüm
Bize ayrılık geldi sırada ise ölüm
İmanla kuranla ölmekte var oğul

Kadir Kırmızıtaş
02/09/2024