Ayrılık Şiiri - Betül Güneysu

Bir ayrılığın daha sonundayım
Bu sefer biraz farklı ama
Bu sefer hiç tanışılmamış ayrılık bu
Nasıl diye sormayın bana
Ben de bilmiyorum

Yıllar sonra ilk defa birini tanımak istedim
Kahveyi nasıl içer hangi beden giyer merak ettim
O da benim gibi uykuya düşkün müydü acaba
Ya da yatakta nasıl rahat eder
Çamaşır asarken tersine dikkat eder mi
O da benim gibi mi öğrenmek istedim

Takıntılarını öğrenmek istedim
Dalıp gittiğinde ne düşündüğünü
İnsanlarla konuşurken bile başka diyardaydı
O diyarda kim vardı sormak istedim
Şiir yazdığını öğrendim
O da benim gibi tıkanır mı her satırda
O da benim gibi mi öğrenmek istedim

O kadar zor geliyor ki bazen soru sormak
Bir küçük kırıntı tanesi kadar özgüvenim kalmadı
Sanki ayıplarlar beni yuhlarlar
Hangi takımlı olduğunu bile soramadım
Halbuki yıllar sonra merak iç güdelerim kabardı
Bilmek istedim
O da benim gibi mi öğrenmek istedim

Nasıl kadınları severdi acaba
İhtiraslı mı şefkatli mi
Peki o nasıl biriydi
Duygusal mı sinirli mi
Hoş şair adam sinirli olur mu hiç
Yine de öğrenmek istedim

Gariban dediler onun hakkında
Çok çile çekmiş hayatta çok yıpranmış
Yaraları sarıldı mı bilemedim ama sarmak istedim

Onun hayatına dokunmak istedim
Dokunamadım
Ama bir kere dudaklarına dokunma şansım oldu
Parmaklarımın arasındaki o sigarayı
Sımsıkı sarmaladı dudaklarıyla
O mor solgun ve sessiz dudaklarıyla
İçimde o an neler koptuğunu bilmiyor
Ben de bilmiyorum ama öğrenmek istedim
O da benim gibi mi bilmek istedim

Çok şey kaldı havada
Soramadım o da sormadı
Öğrenemedim
O da bilmek istedi mi anlayamadım
Sadece korktum ve sustum
Sustum sustum ve yine sustum
Bir de o da benim gibi mi öğrenmek istedim

Şimdi ayrılığa geldi sıra
Vedalaşmaya
Vedalaştık ama o da benim gibi üzüldü mü
Basit bir hoşça kal mıydı
Umurunda mıydım
Bilmek istedim
O da benim gibi hissetti mi öğrenmek istedim