Ayrılık Şiiri - Feride Özbek

Ayrılığın verdiği anlamsızlık mesela;

Anne karnından ayrılış,
Karanlık dar bir yuvadan bilmediğin bir aydınlık dünyaya ağlar masum gözlerin
Başlar yolculuğun bu ilk ayrılışınla

Çoçukluk hayallerinden ayrılış,
Hayata umut veren cesurca kurulmuş hayaller
Büyüyünce korkar insan solar hayaller

Eski çocukluk mahallesinden ayrılış,
Bir parçası orada devam eder yaşamaya
Akşam ezanı okununca döner şimdiye ayrılır oyun mahallesinden

Aile evinden ayrılış,
Kendi başına kalmışlığın verdiği bir hüzün tüm bedeni saran
Hayata karşı ayakta durmaya çalışan zayıf bir can

Sevdiğinden ayrılış,
Gözler dalar bakar buğulu camlara
Gözünün önünde belirir cemali
Teslim olur sarılara, ayrılığın ve özlemin rengi sarılara

İnsanlardan ayrılış,
Neden yalnızsın, etrafında onca insan var
Sorgular insan ama anlam veremez sorar
İnsanlarda mı yoksa bende mi problem var
Sonunda teslim olur takar maskesini devam eder yalnızlığına gizliden gizliye

Kendinden ayrılış,
Maskesi ağır gelir benliği kaldıramaz sahteliği
Artık ikinci plana atar kendisini
Yavaşça kaybeder değerlerini

Sonu gelmeyen bu ayrılıkların sonucusudur dünyadan ayrılış,
Bundan sonrası aklımızın ermeyeceği başka bir bilinmezlik
Orası için ekmeli tohumunu dünyada
Ama dünya bir akılçelen unutturur hakikati
Ta ki ölüm seni yakalayınca ayrılınca dünyadan..