Yine ayrılık var işte gidiyorum.
Üzülüp ağlayacaksın biliyorum.
Hasretle geçen ayrılığın sonunda,
İnan olsun kavuşmayı diliyorum.
Ayrılmak istemiyor bak ellerimiz.
Yaşlarla doluyor gülen gözlerimiz.
Bu ayrılığın ve özlemin sonunda,
Daha da yeşerecek bizim sevgimiz.
Elbet bitecek hayatın bet çilesi.
Tadıyor onu doğanın her zerresi.
Mademki göçüp gideceğiz sonunda,
Bilmem ki bu ayrılıklar neyin nesi!..
Gönlüm hasretinle yanıp kavrulacak.
Hasret çeken canlar yine kavuşacak.
Ne olur karartma gönlünü bir tanem.
Batıyorsa güneş yeniden doğacak.
Kayıt Tarihi : 25.2.2022 18:37:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
27 / 08 / 1995
![Şair Şahin Karaman](https://www.antoloji.com/i/siir/2022/02/25/ayrilik-1890.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!