Ayrılık Şiiri - Fatih Pınarbaşı

İstemezdim ama işte şu anda
Gelip başucuma durdu ayrılık
Sevdam hayatımdı küçük dünyamda
Dünyamı başıma yıktı ayrılık

Küçük bir söz ile aldı yürüdü
Açmadan bağımda güller kurudu
Cânımı da tenden alsa olurdu
Ölümden ötesi oldu ayrılık

Uzanmak istedim elime vurdu
Gitmek istiyordum karşımda durdu
Cânânım cânımdı elimden aldı
Murâd'ı vuslâta koydu ayrılık

Cânân'ım da belki Cândan bezmiştir
Kaderi de kara yazı yazmıştır
Gelirim diyerek yol gözlemiştir
Yoluma engeller dizdi ayrılık

Dağları, yolları aşamıyorsam
Yar bana, ben ona koşamıyorsam
Sade nefes al ver, yaşamıyorsam
Yalnızlığı yoldaş etti ayrılık

Bizim böyle büyük sevdamız varken
Ölümden gâyrısı ayırmaz derken
Sabahım geç olur akşamlar erken
Bizi bize Hâsret etti ayrılık

Bu dertli bâşıma çorapları ör
Yaptığına bir bak yaptığını gör
Dilimi lâl ettin gözlerimi kör
Cânıma tak ettin, yettin ayrılık

Ahvâl-i söyledim hâlimi yazdım
Ben beni kaybettim divane gezdim
Yârin yokluğunda cânımdan bezdim
Yaşarken ölümü sundun ayrılık