Ayrılık Şiiri - Mustafa Zincirkiran

Doğup büyüdüğüm evimiz vardı
Büyüyünce benden, aldı ayrılık.
Dünya geniş olsa benim’çin dardı
Evi hırsız gibi, çaldı ayrılık.
.
Şartlar gerektirdi gurbete gittik
Okul ve iş, büyük şehirde yittik
Yokluk ve zorluktan inanın bittik
Yapıştı bir kene, oldu ayrılık.
.
Ayrı düştük dönüş hayâl olmuştu
Gurbete düşen bizde beniz solmuştu
Her nereye gitsem orda bulmuştu
Peşim sıra benle, geldi ayrılık.
.
Ayrılık çok zordur, bilir çekenler
Dert üstüne yine derdi ekenler
Acıklı türküyle boyun bükenler
Sazlarda ses veren, teldi ayrılık.
.
Gurbette türküler yakar acıdır
Evde kalan ana baba bacıdır
İşte ayrılıklar canlar acıd(t)ır
Akar, gözyaşları, seldi ayrılık.
.
Uğradığı yerler yeksandı yerle
Dağılır aile toplayıp derle
İnanın imtihan ayrılık şerle
Sürüye kurt gibi daldı ayrılık.
.
Öyle bir salgın ki düşman başına
Zehir katar ekmeğine aşına
Hasret kalır ela gözün kaşına
Garip yüreğini, deldi ayrılık. 7
.
Gurbetlik yok olmaz var ise hayat
Köyde ekmek tatlı olsa da bayat
Meğer ki bozuksa evde maddiyat
Gurbeti ebedî kıldı ayrılık.
.
Behlül’üm kadere eğerim boyun
Tedbirle tevekkül değildir oyun
Sabrın sonu vuslat, sizler de duyun
Sonunda da naçar, kaldı ayrılık.
.
10.10.2022
.
Bu şiir, Hece Hece AKSED’CE programında açılan ayak üzerine örgülenmiştir.