Ayrılık Şiiri - Marcelo Vareste

Ayrılma vakti geldi çattı
Sessiz sedasız kapatıyorum kapıyı
Son bir defa bakarak
Koşarak uzaklaşıyorum
Her göz şaşkın bakıyor
Normalde beni görmeyen her göz
Şimdi birer kartal misali
Otobüse atlayıp ta en uzaklara
Nereler varsa
Kimse bulamayacak bir daha
Öyle ki yanımda telefon bile yok
Arayanım çokmuş gibi
Arkamda tek bir not
O da canımdan öteye sadece
Merak etmesin beni
Her zamanki gibi kaçıp gidiyorum yine
Bıçağın en sivri yerlerine
Bu defa tek yönlü yolculuk
Bir daha dönmemek üzere
Bütün risklere koşarak gideceğim artık
Daha yaşamadığım ne korku kaldı ki
İnsan gibi yaşayalım ya
Ya da manası var mı bu ucube hayatta kalmanın
Değecek ne var burda olmanın
Yapaylaşan samimiyet
Vahşileşen zihniyet
Köleleşen hürriyet mi
Ya da doğru, bir şey daha var ki
Katılaşan kalpler
Neden yoksa neden diye birisine sorasın ki
Birçok kişiyi hayata tutan şeyler bunlar
Küçümsememek lazım asla
Menfaate bağlı hayatlar
Kabul etmesek de dört bir yanımızdalar
Bu yolda başarılar herkese
Başka bağlı hayatlar bulma vakti benim için
O gemiyi beklemek gibi
Her şeye rağmen denemem gerek
Hayatın bir an önce geçmesi için
İşte her şey ortadaysa eğer, artık ayrılık vakti
Ayrı hayat vakti
Her yerden uzak bir dünyaya gitmeliyim
Bir gün akıllara gelsem bile hatırlanamayacağım kadar uzaklara
Hatta özlenemeyeceğim kadar miras bırakmadan
Yeni bir ben olmak için
Ruhumu dahi burda bırakıp
Gerekirse yeni bedenler bulmak lazım
Her lazım şey için tek bir şey lazım
Ayrılmak lazım
Hissettirmeden
Her şeyden