Ayrılık Şiiri - Ercan Zengin

Hani gittiğin o gün var ya...
O anlamsız gidişin...
Yarım kalan çok şeyler oldu,
Yokluğuna alışamayan ben,
Gecelerime doğmayan ay,
Gökyüzümde uzaklaşan yıldızlar,
Günüme doğmayan güneşlerim,
Hepsi ama hepsi yarım kaldı.
Her anımda seni aradım,
Issız sokaklarda, karanlık şehirlerde, içimde ki yalnızlıkta hep seni aradım.
Belki de bir uçurum kenarında.
İçimde ki en duyguları yaşarken,
Neydi bu anlamsız gidişin.
Çok sevenlere verilen ödüldür yalnızlık. Senden bana kalan tek ödül.
Bana gelişini bahar sanmıştım meğer sonu olmayan bir yalnızlık oldun bana.
Gidişinle çok şeyler değişti ,
Seni hala ilk günkü gibi seven ben ve bir o kadar da seni istemeyen ben.
Ayrılıkların renkleri hep siyah olurmuş.
Elbet ben de alışırım bu anlamsız gidişine.
Elbette alışırım yokluğunda ki siyah renklere.
Gidişinle neleri unutup, nelerden vazgeçtiğimi bir bilsen, anlamsız gidişine de alıştığımı bilirsin.