Ayrılık Şiiri - Halil Türkoğlu

Takip eder her sıra birbirini
Her kuş bir sonraki için fazlasını terk eder
Gök ilikler gömleğini
Yağmurun sırası için güneşi terk eder.

Ayrılık bilmemektir gittiğin yeri
Sarılışlarla uyuyup bütün düşleri yastık yapmaktır
Ayrılık görmelidir yokun dibini
En dibine düşen anlara dokunmaktır

Değil kuşlar hiçbir tüyü düşmedi hatıranın
Her şey birbirini takip etti
İnsanlar hep terk etti kuşlar değil
Pencereyi kırar gibi oldu damlaları yağmurların

Yokken onlar sende yokmuşsun gibi davran
Sıralasın bir kadeh diğerini
Saatte zaman durur gibi olur
Dansöz kafanda daha iyi oynar
Her yağış bir şarkıya gider,terk eder
Sel olur aklın dibi

Yıldızlar hep o boşlukta bakar durur
Ayrılık geceyi yaktı öyle bir
Göğsünden düşen ateş bir gün gözleri bulur
Gök denen yüzüne çiviletir

Gitme, git de deme ! Yıldızlar gitmedi
Bir duruşa bak, bir yanışa, gözlerime bir bak!
Saçlarım, dipten beyazladı saçlarım
Rüzgarda savrulurken sarılarak.