Ayrılık Şiiri - Gülay Aruç

Güne onsuz uyandım, yine onsuz başladım
İlk defa oturup yalnızlığıma ağladım
Halbuki ben değil miydim yalnızlığı seven
Ben değil miydim gitmesini çok isteyen.

Ayrılıksa ayrılık
Unutmaksa unutmak
O zaman neden bardaklarda dudak izlerini
Paspasta ayakkabılarını görmemek delirtti beni
Neden sabahın ilk ışıklarıyla dikildim kapıya yine
Kimi geçiriyorum kimi.

Pişmanlıksa pişmanlık
Aklım karmakarışık
Olmadı işte bir dargın bir barışık
Kırılan potları düzeltelim derken
Koskoca kalplerimizi paramparça yaptık.

Ayrılıksa ayrılık
Unutmaksa unutmak
O zaman neden kısmıyorum kalbimin sesini
Israrla aramasını bekliyorum beni
Neden akşamın ilk ışıklarıyla dikildim kapıya yine
Kimi bekliyorum kimi.

Gülay Aruç