Ayrılık Şiiri - Tevfik Keneş

Hasretin büyüdü arşa ulaştı
Gönlüm mecnun oldu çöllere düştü
Gündüzüm karardı feleğim şaştı
Büktü belimizi yıktı ayrılık

Yollarına baka baka yoruldum
Hasretinle yandım yandım kavruldum
Sensiz geçen günlerime darıldım
Gönlümü döşümden söktü ayrılık

Gahi pek tatlısın gahi de acı
Yürekte dinmeyen derin bir sancı
Yaralı gönlümün sensin ilacı
Gözlerimden yaşlar döktü ayrılık

KUTUB? ’yem hasret çekmekle bitmez
Ayrılığın yolu vuslata gitmez
Virane gönlüme derman kâr etmez
Beni dertten derde çekti ayrılık