Ayrılık Şiiri - Hasan Suver

Ezelden ebede bu nokta nedir?
Sonsuzlukta dolaşan sezgi ve tahayyül
Varlığa indirgenemeyen kabuller nedir?
‘’ Zübde-i alem’’ imara memursa dünyayı
Topraktan cana evrilen bu serencamlar nedir?

Ne ki,
Kanımla hücrelerimin arasında bıçak gibi aklıma saplanmışsın
Uzaklarda korkularıma bürünmüş yoldaşım
Hayallerimde paydaşımsın
Irmaklar tersine, yağmurlar gökyüzüne kaçar seni görünce
Sen mevsimleri solduran
Anlamı donduransın
Acılar, peşinde koşar sen nazlanırsın
Bazen kazalarda kader olur, aklanırsın

Umudu gözyaşıyla sulayan hayat
Yokluğun aynasında oyalanır
Derin karanlıklarda emekleyenlere
Ötenin nefesi ağır gelir
İki yokluk arası varlık
Hayat yokluğun maskarası
Cansızdan gelir canlı
Varlıktan gerçek yokluk
Esiriyiz bu yolsuz, yönsüz menzilin
Akıl büyük lokmayı yutmakla meşgul.

Varlığın sonsuza oranı hiçlik olsa da
Nokta sonsuzla bir yerde buluşur
Varlık ve yokluk olan sonsuzlukta
Zaman varlığı yokluğa doldurur.

Şüpheye çaktığın çiviyle Dekart rahatlasa da
Evrile evrile dönerek gelir günler
Ve en kesin gerçek sur’a üflenir
Konuları başka sonuçları aynı karakutular
Yaşarken yaşayan ölümde kalır.

Hangi inanç ısıtabilir yüreğime oturan bu buz dağını?
Ayrılığın ayrılığından öte bir kopuş
Bir ateş denizinde hasreti boğar
En mükemmel eserim diye haz eden sanatkar
Bu ‘’ tattırdığı’’ şeyde neyi arar?

Hani o dört mevsim akan renkler
Kımıldayan yaprağa edep eden papatya
Bülbülün nağmesine kendini salan gül
Hani o koşturan sel, dağlar gibi yürüyen deniz
Derinliğinde hüzün doruklarında sevda olan
Islak karanlıkların şefkatli dolunayı

Bir şehir kursa
Vicdanı tuzlanmış girişimciler
İnsanı insanla, insanı mekanla uyumlu
Naftalinleşmiş hayalleri hazlarla dolu
Bir şehir kursa
Geometrisi göksel mimariden sorumlu
Ve ayrılıkların olmadığı bir şehir

Hasan SUVER
19.04.2021