Ayrılık Şiiri - Hüseyin Muşmal

Mevsimi ya düşüyorken kar taneleri yere
Bana da aklar düştü beyazladı sakallar
Toprağa kavuşunca aman demeyin yâr’e
O giymesin karayı ona yakışır allar

Yağan kar kavuşur da toprağına özüne
Artık başım kavuşmaz bilirim yar dizine
Arkamdan hayır yapsın ben güvendim sözüne
Öldüğüme sevinsin dilenciler aptallar

Söyleyin sevdiğime duyulur yâr’e sesin
Ayda yılda birkaç kez okuyup üfleyesin
Son toprağı atınca birazcık bekleyesin
Yoksa kimsesi yokmuş diye herkes afallar

Üzülmesin beyaz karlar yorganın en güzeli
Ölüm Allahın emri her alında yazılı
Bülbül oldum gülüme söylerken son gazeli
Son kez tutmak istedim elimde kaldı dallar

Esrefoğlu ayrılık da Allahtan gelmez midir?
Kulun çektiklerini yaratan bilmez midir?
Topraktan gelenleri bu toprak almaz mıdır?
Bilsin ki gerçek seven mezarı allar pullar